Lief Dagboek

8 April 2013

Lieve mensen, 

Dit is de laatste keer dat ik in mijn dagboek schrijf.
Het gaat goed met mij, met mijn mensen ook en ik heb gehoord dat de zoektocht naar mij een heleboel mensen heeft samengebracht en dat er veel vriendschappen uit voortgekomen zijn. Dat is mooi, dat is geweldig. Ik wil jullie nogmaals bedanken voor alles wat jullie voor mij en mijn mensen gedaan hebben. Zij zijn zo gelukkig dat jullie er voor gezorgd hebben dat ik weer bij hun terug kon komen.
Ik hoop dat jullie nog heel veel hondjes zoals ik aan een warm mandje zullen helpen. Dat zou echt geweldig zijn!
Heel veel liefs, pootjes en dikke knuffels,


Boulouka



3 April 2013

Via, via heb ik vernomen dat mensen nog steeds vragen: hoe zou het toch met Boulouka zijn? Nou, ik kan iedereen geruststellen; het gaat heel goed met Louka! (zo noemt het vrouwtje mij altijd)
Ik ben twee kilo aangekomen. Dat mocht ook wel, na mijn "voettocht door Gelderland", want ik leek wel op een beertje toen ik in die vangkooi liep, maar dat waren meer haren dan vet.
Ik voel me nu helemaal thuis en als er iemand aan de deur staat, laat ik luid blaffend merken dat ik het huis goed bewaak! 


Met de kat ben ik echt de beste maatjes. Hij vindt het leuk om mee te lopen naar buiten als ik een wandeling ga maken. Dat snap ik niet helemaal, want wie gaat er met deze kou nou vrijwillig naar buiten als je als kat je behoefte ook binnen mag doen? Maar goed, ik heb die rare wezens nooit begrepen. Ook vindt hij het geweldig leuk om, als we langs tuinen lopen, daar in te schieten en aan het einde van de heg er weer uit te springen, nét op het moment dat ik daar langs kom. Hij springt me regelmatig boven op mijn kop, maar dat vindt ik niet erg hoor. Ik mag dan graag even een robbertje stoeien. 


Foto's komen later. Eerst moet het wat mooier weer worden, de bloemetjes uitkomen en de bomen weer groen worden. Dan sta ik wat beter op de foto's.
Dat is dan ook het laatste stukje dat ik schrijf in mijn dagboek. De mensen moeten zich weer met belangrijker zaken gaan bezig houden. Hondjes redden, zoals ik. En ze een lang en gelukkig leven geven. 

Dag allemaal! Een pootje en knuffeltje van mij!






19 Februari 2013

Wat wás het gezellig in Diepenheim! Het was gewoon "Uit de Kunst"! 
Iedereen was druk met elkaar aan het babbelen, maar toen ik binnenkwam..... toen werd het plotseling erg rustig. Iedereen was kennelijk nogal onder de indruk van mijn verschijning. Eigenlijk wel logisch, want naar mij hebben ze dus vier weken lopen zoeken. Ik mocht bij iedereen op schoot zitten, het leek wel kraamschudden!
Hier is vast een eerste foto, later volgen er meer. Nog eventjes wachten. 




 
 13 Februari 2013

Nog maar een paar nachtjes slapen en dan wordt er geproost op de goede afloop. Dat gaat gebeuren in Diepenheim, de plaats waar ik zo vaak ben geweest. En dus ook alle mensen die naar mij op zoek waren. Ze komen nog één keer samen. Maar; het is nu niet meer "koffiedik kijken" naar waar ik toch zou kunnen zijn. Nu is het; napraten en drinken op de goede afloop. De drankjes en hapjes zijn in Diepenheim: Uit de Kunst! Maar de koffie spant de kroon! Kijk maar eens goed naar deze foto........ Als dat geen Kunst is......







7 februari 2013

Toen ik gisterochtend buiten kwam, wist ik niet wat ik zag; alles was weer wit! Nu ik niet meer dag en nacht buiten hoef te zijn, vind ik het fantastisch. Want nu mag ik na een poosje weer lekker naar mijn warme huisje en het schootje van het vrouwtje terug. Nu kan ik er van genieten! Ik duik met mijn snuitje in de sneeuw, hap naar sneeuwballen en lig op mijn rug te rollebollen dat het een lieve lust is.
Wat een feest!

Vanmiddag zijn we even gaan wandelen en winkelen in het centrum. Dat vond ik nog een klein beetje eng, maar aan de zijde van het vrouwtje durf ik steeds meer. Er was markt en ik heb een héle grote kraam ontdekt met de lekkerste hondensnoepjes.
Super, dat gaan we nog een keertje doen!   




Even voor de goede orde..... ik ben niet de hond op deze foto! Het is mijn stand-in......



4 februari 2013

Vandaag is het alweer ruim een week geleden dat ik bij mijn vrouwtje en baasje terugkwam. Ik ben zó blij dat ik weer thuis ben. Maar mijn mensen zijn ook heel blij en zeggen de hele dag tegen elkaar dat het zo een wonder is dat ik weer gevonden ben en dat ze alle andere mensen zo dankbaar zijn. Ik loop het vrouwtje de hele dag achterna. Gisteren hebben we samen een lange wandeling gemaakt. Het vrouwtje was meer vermoeid dan ik, voor mij is dat een peulenschilletje; een uurtje lopen. De dag begon al goed aan de ontbijttafel. Ik weet dat ze mijn vragende ogen niet kunnen weerstaan en dat ik elke dag kan rekenen op allerlei lekkere dingetjes waar ik mijn lippen bij aflik. De stoel op de foto is speciaal voor mij gereserveerd, daar mag ook de poes niet op zitten.



Na het ontbijt zijn we dus een flink stuk gaan lopen. En wat zag ik toen we het bos uit kwamen lopen? Een hele grote dikke hoop paardenmest! Het rook zó lekker! Maar net toen ik daar lekker in wilde gaan liggen rollen, trok het vrouwtje mij terug.
He, wat jammer nou!
Bij thuiskomst ben ik er in mijn warme mandje maar lekker over gaan dromen......